LUIZ TEIXEIRA LOBO Cavalleiro professo da Ordem militar de Saõ-Tiago filho do Doutor Joaõ Teixeira Chanceller mór delRey D. Joaõ II. do qual em seu lugar se fez mençaõ e de D. Leonor de Olivares filha de Diogo Gonzalves Lobo Vedor da Casa da Rainha D. Leonor mulher delRey D. Joaõ II. e de D. Elvira de Olivares Castelhana Dama da Rainha. Estimulado da virtuosa ambiçaõ de se instruir nas sciencias amenas, e severas deixou a patria, e na Cidade de Florença aprendeo no anno de 1481, letras humanas, e as linguas Latina e Grega em que sahio eminentemente versado devendo toda esta instruçaõ ao celebre Filologo daquella idade Angelo Policiano com que conservou estreita amisade. Para comprehender as dificuldades da Jurisprudencia Cesaria ouvio na Cidade de Sena ao famoso Jurisconsulto Burgarino, cujo estudo interrompeo obrigado da epidemia que consumia grande parte dos seus habitadores. Informado de que em Bolonha explicava Direito Civil Bartholomeo Socino promptamente partio a ser discipulo de taõ famigerado Mestre fazendo no espaço de cinco annos taes progressos que recebida a borla Doutoral competio com os mayores Corifeos daquella Faculdade. Ao tempo que meditava voltar para a Patria, como a fama da sua litteratura chegasse ao Duque de Ferrara Hercules. Este o convidou com generosos partidos para explicar Jurisprudencia na Universidade de Ferrara a cuja suplica naõ póde resistir augmentando mayor aplauso ao seu nome em dous annos, que regentou a Cadeira de Prima. Restituido a Portugal naõ permitio ElRey D. Manoel que estivesse ocioso o seu grande talento nomeando-o Mestre de seu filho o Principe D. Joaõ cujo lugar vagara por morte de D. Diogo Ortiz de Vilhegas Bispo de Tangere. Dezempenhou esta honorifica incumbencia como delle se esperava explicando ao Principe as Epistolas de Ovidio, o Panegirico de Plinio, a Historia de Titolivio, e a Instituta de Iustiniano. Foy Commendador da Granja de S. Gonçalo de Amarante, Chanceller mòr do Reyno, e Dezembargador do Paço. Casou com D. Catherina de Perestrello de quem teve Rafael Lobo Teixeira Vedor da Fazenda da India que se despozou com D. Leonor da Silva filha de Lizuarte da Silva, e D. Filippa de Lordello. Fazem illustre memoria do seu Nome André de Resende Orat. habita Olyssip. Acad. Kal. Octobris 1534. Non transibo Ludovicum Tessiram illium, dubium juris ne peritia, an Graeca, Latina que facundia, & poetica subtilitate mayorem. Estevaõ Cavalleiro in Prolog. Artis Virg. Mar. col. 16. Ludovicus Teixeira orator dissertissimus, nec non & poeta clarissimus, qui Latinam linguam non solum optime caluit sed etiam & docuit. Faria Europ. Portug. Tom. 2. Part. 4. cap. 2. n. 8. Cavallero doctissimo en las leys com que en la Italia avia conseguido illustre nombre; con las letras humanas credito con el proprio Angelo Policiano. Nicol. Ant. Bib. Vet. Hisp. lib. 10. cap. 14. §. 775. Graecae &Latinae linguarum, Poeticae, ac juris artium doctum. Andrade Chron. delRey D. Joaõ o III. Part. 1.cap. 3. Em Italia naõ sòmente alcançou muita fama nos direitos canonico, e civil pollo trato que compoz das cousas em direito duvidozas, mas tambem com a doutrina de Angelo Policiano varaõ doutissimo daquelle tempo aproveitara muito nas letras humanas. Ayres Barboza Prozodia fol. 39.
Et Tesseira mei spesque, decusque soli.
Petrus Sanches in Epist. ad Ignat. Moral.
Tu non inferior venerandis Tessira canis,
Tessira, quem juvenem vix Lusitania quondam
In latias misit nostris de finibus oras:
Carmine qui celsae dum pingis maenia Romae,
Ingentes septem colles cingentia gyro,
Tybrimque, & flavas Tyberino in gurgite Nymphas.
Adsequeris blandu verbis, numerisque Tibullu.
Sydera sed postquã mayora ad fata vocarunt
Te jam Caesareo perdoctum jure Trebatum
Vincere qui posses, aut certe aequare superbu;
Optatam repetis patriam, charosque Penates:
Admissum post hac ad sacra palatia Regis
Ut des supplicibus populi responsa libellis,
Et Regis natum instituas, Regemque futuru.
Non te paenituit doctam celebrare Vacillam
Carminibus pulchrasque iteru exercere Camaenas. Compoz.
In subtilem, perutilem, & necessarium Digestorum Titulum de Rebus dubiis Commentaria simul cum repertorio emmendato. Venetiis cura ac deligentia Gregorii de Gregoriis; Impensis Bernardini Stamini 1507. fol. grande & Senis 1515. fol. He Dedicado a ElRey D. Manoel.
Traduzio da lingua Portugueza em a Latina a Oraçaõ que seu pay o Doutor Joaõ Teixeira recitou na ocaziaõ em que foy creado Marquez de Villa-Real D. Pedro de Menezes, e sahio com o seguinte titulo.
Oratio habita ab insigni viro Joanne Teixeira Serenissimi Joannis II. Lusitaniae Regis, & Algarbiorum, Cismarinorum pariter, & quae sunt in Africa trasmarinorum, Aetiopiaeque Domini Cancellario Maximo, Consiliarioque cum Marchionatus dignitas á sua Celsitudine collata, atributaque fuit illustri, magnifico Domino Petro Menesio Villae Regalis Marchioni, Comitique Uraviae &c. Mense Martio anno à salute Christiana 1489. Conimbricae per Joanem Alvarum Idibus Decembris M.D.LXII.
Epistolae Variaae. Dellas faz memoria na Dedicatoria ao Serenissimo Rey D. Manoel da obra intitulada de Rebus dubiis dizendo. Quod Epistolis conati sumus, quae propediem edentur ubi plura è medio jure Civili, & Legum Sacrario deprompta exculte (ni falor) apposite, & non indecenter tractata esse videbuntur.
[Bibliotheca Lusitana, vol. III]